စာေရးသူ ယခုတင္ျပသြားမည့္ စာသားေလးကေတာ့ ကုိမင္းသူ ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးၿပီး ေမးထားတဲ့ အေၾကာင္းက သံဃာေတာ္မ်ား အေခ်ာင္စားခ်င္လုိ႔
ရဟန္း၀တ္ၾကတာလား ဆုိတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ ရႈေထာင့္မ်ဳိးစုံနဲ႔ေျဖရွင္းရင္း ေရးသားသြားမွာျဖစ္ပါတယ္.............
ကုိမင္းသူ၏ ေ၀ဖန္ခ်က္
ေလးသေခၤ် ကမာၻ တသိန္း မွာေတာင္ ကိုး ဘဝ ပဲ ရဟန္း ျဖစ္ခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ရဟန္းဘဝရ ဖို႕ အလြန္ ခဲရင္းေန ၾကတာကို သိရပါျပီ။
တပည့္ေတာ္က ျမန္မာျပည္က ၄သိန္းေလာက္ ရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အထင္မၾကီး ခဲ့ဘူး။ တပည့္ေတာ္ ေလ့လာမိသေလာက္
ဆင္းရဲသား အမ်ားစု (တနည္းအားျဖင့္ နိမ့္က်ေသာ လူတန္းစား)ေတြ ရဲ့ သားသမီးေတြ ကို, အစိုးရေက်ာင္း မထားႏိုင္တဲ့ လူေတြက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ
ပို႕ရာကေန သူတို႕ဟာ အ မ်ားက ရွစ္ခိုးခံရတဲ့ ရဟန္းဘဝ ကို ေရာက္လာတယ္လို႕ပဲ ယုံၾကည္ထားတာပါ။
ဒီၾကားထဲမွာ ဘုန္းၾကီးျဖစ္ျပီး ေလာကီစီးပြါးေရးေတြ ကို ခိုးလုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတြကလည္း အမ်ားၾကီးေတြ႕ ရ ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေျပာတဲ့, အလုပ္လုပ္စားရမွာျပင္းလို႕
ဘုန္းၾကီးဝတ္တယ္ဆိုတာကိုေတာင္ တခါတခါ ယုံ ၾကည္မိတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေစာင့္ထိမ္းရမဲ့ ၂၂၇ သြယ္ေသာ သီလ , ငါတို႕မေစာင့္ထိမ္းႏိုင္ေသာ
အက်င့္ေတြ ကိုသူတို႕လုပ္ေနၾကတာပါလို႕ အေကာင္းျမင္ဝါဒ ျပန္သုံး ျပီး မိမိ ကိုယ္ မိမိ ဆုံးမၾကည့္ပါတယ္။
မရပါဘူး, စိတ္ထဲမွာ ဒီဘုန္းၾကီးေတြရဲ့သီလ ဆိုတာ လူေတြက သူတို႕ကို လႉေအာင္ ေျပာတာေနမွာပါ တကယ္ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူးလို႕ စိတ္ထဲမွာ မယုံၾကည္တဲ့စိတ္ပဲ
လြမ္းမိုးသြားပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြ အေပၚမွာ (႐ိုးရာအစဥ္အလာအရ ယဥ္ေက်းသူဟု သတ္မွတ္ခံခ်င္လို႕မဟုပ္ပဲ) တကယ္အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါသလဲဘုရား ?
မင္းသူ
စာေရးသူ၏ ေျဖရွင္းခ်က္
အထက္ပါေ၀ဖန္ခ်က္နဲ႔ေမးထားတာကေတာ့ ကုိမင္သူ လုိ႔ သိရပါတယ္၊ နာမည္အရင္းဟုတ္မဟုတ္ကုိေတာ့ ဃဃ နန မသိပါဘူး။
ဒီလုိေ၀ဖန္ခ်က္နဲ႔ ေမးတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ခုလုိအျမင္မရွင္းသူေတြဟာ ေခတ္က တုိးတက္တာလာနဲ႔ အမွ် ပုိပိုမ်ားလာတာကုိ
စာေရးသူ မၾကာခဏ ဆုိသလုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္၊ ဒီလုိေမးခြန္းမ်ဳိး ေျဖေပးခ်င္ေနတာၾကာပါပီ၊ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းမတုိက္ဆုိင္ေတာ့ ေျဖေပးခြင့္မႀကဳံခဲ့ပါဘူး။
ခုေတာ့ ေျဖဘို႔ ခြင့္သင့္လာေတာ့ ရွင္းျပခြင့္ရလာေတာ့ ကုိမင္းသူကုိ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကဲ....ကုိမင္းသူေရ...........စာေရးသူအေနနဲ႔ ပထမဆုံးေျပာခ်င္တာကေတာ့ ..
ယုံၾကည္မႈအပုိင္းကုိ အရင္ရွင္းျပမယ္ေနာ္။ လူသားအားလုံးဟာ ဘ၀ လားရာေကာင္းဘုိ႔အတြက္ ယုံၾကည္ခ်က္အမ်ဳိးရွိၾကပါတယ္။
သူတုိ႔ယုံၾကတဲ့ ဘာသာအေပၚ တန္ဘုိးကုိယ္စီထားတာေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ခု ကုိမင္းသူက Buddhism ဗုဒ္ဓဘာသာ၀ါဒ ကုိလက္ကုိင္ထားတာမဟုတ္လား။
မိမိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ယုံၾကည္တဲ့ဘာသာ အေပၚ ယုံၾကည္နုိင္ေအာင္ ယုံၾကည္မႈ ေလးမ်ဳိးကုိ နံပါတ္တစ္ အေနနုဲ႔ သိထားမွ ယုံၾကည္တတ္မယ္ေနာ္...
အဲ့ဒီ ယုံၾကည္မႈေတြက......
၁။ ပသာဒ သဒၶါ ....ဒီယုံၾကည္မႈေတာ့ ကေလးေတြ သာမန္ယုံၾကည္တတ္တဲ့ အသိညာဏ္မပါပဲ မိရုိးဖလာ ေရွးကသြားတဲ့ သူေတြ မိဘေတြ ေျပာထားလုိ႔
သိထားတာေလာက္နဲ႔ ယုံၾကည္တဲ့ ယုံၾကမႈမ်ဳိးကုိ ဆုိလုိတာပါ။
၂။ ၾသကပၸနသဒၶါ ....ဒီယုံၾကည္မႈက ဘုရားအေၾကာင္းကုိေကာင္းေကာင္းသိတယ္၊ တရားအေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္၊
သံဃာအေၾကာင္းကုိေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒီရတနာ သုံးပါးရဲ႔ အႏွစ္သာရကုိ သိလုိ႔ ငါ ဒီဘာသာကုိ လက္ခံၿပီး ယုံၾကည္တာပါလားဆုိတဲ့အသိနဲ႔
ယုံၾကည္တာမ်ဳိးကုိ ဆုိလုိတာပါ။
၃။ အာဂမသဒၶါ ...ဒီယုံၾကည္မႈက ပုထုဇဥ္အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိတုိင္ စမ္းသပ္ၿပီး ဘုရားရဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ၊ တရားရဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ၊ သံဃာရဲ႔ဂုဏ္ေတာ္ေတြ
သိတဲ့အခါ ျပဳလုိက္တဲ့ ေကာင္းမႈေတြဟာ တကယ္အက်ဳိးေပးတာပါလား ဆုိတဲ့အသိနဲ႔ တကယ္ေလးနက္၊တကယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ သက္၀င္ယုံၾကည္တာမ်ဳိးကုိ ဆုိလုိတာပါ။
၄။ အဓိဂမသဒၶါ...ဒီယုံၾကည္မႈက သိတဲ့အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးလို႔ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရားေတြကုိ ရၿပီးတဲ့အခါ ဘယ္ရဟန္းက ဖ်က္ဖ်က္၊ ဘယ္ပုဏၰားကဖ်က္ဖ်က္ ၊
ဘယ္မာနတ္ကဖ်က္ဖ်က္၊ ဘယ္ျဗဟၼာက ဖ်က္ဖ်က္ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ မပ်က္ဆီးေသာ ယုံၾကည္မႈမ်ဳိးနဲ႔ ယုံၾကည္တာကုိ ဆုိလုိတာပါ။။။။။။
ကုိမင္းသူအေနနဲ႔ ငါယုံၾကည္တဲ့ ယုံၾကည္မႈက ဘယ္ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ယုံၾကည္တာလဲ မိမိဘာသာ ျပန္စစ္ဘုိ႔ေတာ့ လုိမယ္ေနာ္။
၁ နဲ႔ ယုံၾကည္ေနတာလား၊ ၂ နဲ႔ ယုံၾကည္ေနတာလား၊ ၃ နဲ႔ယုံၾကည္ေနတာလား။ ၄ နဲ႔ယုံၾကည္ေနတာလား ဆုိတာ ခြဲျခားသိထားရမယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အထင္္မႀကီးဘူးဆုိတာေတာ့ ကုိယ္ကိုတုိင္ စမ္းသပ္မႈနဲ႔ယုံၾကည္ေနတဲ့ အဆင့္က နည္းေသးတယ္လုိ႔
စာေရးသူအေနနဲ႔ျမင္ပါတယ္။။။ ဒါေၾကာင့္ စမ္းသပ္ၿပီး သိေအာင္လုပ္ၾကည့္ ၊က်င့္သုံးၾကည့္ လုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္၊ စာေရးသူရဲ႔ ဘာသာက
ဘယ္လုိလူလာစမ္းစမ္း စမ္းသပ္ခံနုိင္တယ္၊ နည္းေပးနုိင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လက္ေတြ႔လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္၊ လုပ္ၾကည့္လုိ႔ သိလာတဲ့
ယုံၾကည္မႈ အျမင္မွန္ကုိ ရယူေစခ်င္တယ္။ အျမင္မွန္မႈနဲ႔ ယုံၾကည္လာၿပီဆုိရင္ ဘသာတရားရဲ႔တန္းဘုိ႔နဲ႔ ဘာသာကုိက်င့္သုံးေနတဲ့သူေတြရဲ႔
တန္ဘုိးကုိ နားလည္လာမယ္ေလ။ ကုိမင္းသူ ေျပာတဲ့ ဆင္းရဲသားေတြက သာသနာ့ေဘာင္ေရာက္လာတာ အထင္မႀကီးဘူးဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ပုံေဖာ္ျပရမယ္ဆုိရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႔ လက္၀ဲယံ လက်ာ္ယံ ျဖစ္ေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔ဟာ ဇာတ္နိမ့္ကေန ရဟန္းဘ၀ကုိ ေရာက္လာတယ္၊
အဂၢဳလိမာလကလဲ လူသတ္သမားဘ၀ကေန ေရာက္လာတယ္။ ရဟန္းဘ၀ေရာက္လာေတာ့ တန္ဘုိးရွိတဲ့ဘာသာရဲ႔ က်င့္စဥ္ေတြကုိ က်င့္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့သူျဖစ္သြားလုိ႔
ဘုရင္ကေတာင္ ရွိခိုးရတာပါ။ သာသနာေဘာင္ေရာက္ၿပီး ဘာအဆင့္မွ မရွိတဲ့ ရဟန္းေတြလဲရွိတာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔က အဆင့္မရွိေပမဲ့" ထီးမပါရင္ ေနပူတဲ့ခါ သိမယ္၊
ေကာင္းမႈမပါရင္ သံသရာက်ရင္ သိမယ္ " ဆုိတဲ့ အတုိင္း ဒီဘ၀ေတာ့ မသိေသးဘူး၊ သံသရာက်ရင္ မိမိကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကံ၊ ျဖည့္ဆည္းခဲ့တဲ့ ပါရမီေတြက
သက္ေသျပပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္ကင္းတဲ့ အျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ အထက္တန္းက်တဲ့ ၾကည့္ျခင္းမ်ဳိးလုိ႔ မွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္
ၾကည့္လုိက္တဲ့ခါ အျမင္မၾကည္မႈေတြနဲ႔ လမ္းသြားေနရင္ အထက္တန္းမက်နုိင္ပါ။။။။။။။။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး .............သာသနာ့သမုိင္း ရာဇ၀င္မွာ စံတင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အတုယူထုိက္တဲ့ ၀ိသာခါ ..ဆုိတဲ့ ေက်ာင္းအမႀကီးကုိ ၾကည့္ေလ။။။
သူက ဘယ္လုိရဟန္းသံဃာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကုိ ျပဳလုပ္တာပါ။ တေန႔ေတာ့ ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးက ဘုရားရွင္နဲ႔တကြ ရဟန္းသံဃာေတြကုိ ဆြမ္းကပ္ခ်င္လို႔
ကၽြန္မေလးကုိ ေက်ာင္းသြားခိုင္းၿပီး ဆြမ္းစားပင့္ခုိင္းလုိက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ေရခ်ဳိးေနၾကတယ္၊ ေရလဲ သကၤန္းမရွိလို႔ တိတၳိေတြလိုမ်ဳိး အ၀တ္ဗလာနဲ႔
ေရခ်ဳိးေနၾကတာကုိ ကၽြန္မေလး ေတြ႔သ့ြား တယ္၊ ေတြ႔ေနၾကတုိင္း မေတြ႔ေတာ့ ရဟန္းေတြမဟုတ္ဘူး တိတိၳေတြပဲ ေရခ်ဳိးေနတာ ေတြ႔တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာေတာ့၊
၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးက သိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တေခါက္ ျပန္သြားၿပီး ပင့္ပါ၊ ရွိပါတယ္လို႔ေျပာလုိက္တယ္၊ ကၽြန္မေလးက ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္သြားေတာ့
တရားထုိင္ေနၾကတာကုိ ေတြ႔ၿပီး ဆြမ္းစားပင့္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအမအႀကီး က စဥ္းစားတယ္...အင္း....ဒီတုိင္းဆုိ သာသနာကုိ ယုံၾကနည္းၿပီး မွားတဲ့ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔
ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါဒီတုိင္းမေနဘဲ အေကာင္းျမင္တဲ့ရႈေထာင့္ကေနၿပီး သူတစ္ပါးေကာင္းက်ဳိးတြက္ ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး သာသနာလဲျပဳရာေရာက္ေအာင္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ သကၤန္းသုံးထည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတြက္ ခြင့္ျပဳေပးဘုိ႔ ေလ်ာက္မွပဲလုိ႔ ေတြးၿပီး ေတာင္းပန္ေလ်ာက္ထားေတာ့ ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သခၤန္းစာ
ယူၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေက်ာင္းအမႀကီးက သာမန္သိၿပီး သာသနာကုိ ယုံၾကည္ေနတယ္ဆုိရင္ အ၀တ္ဗလာနဲ႔ တိတၳိေတြလို ေရခ်ဳိးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကုိ ျမင္ၿပီး ယုံၾကည္မႈပ်က္သြားနုိင္တယ္၊
ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းအမႀကီး က သာသနာရဲ႔ တန္းဘုိးကုိ သာသနာရဲ႔ အႏွစ္သာရကုိ သိေတာ့ ယုံၾကည္မႈမပ်က္ခဲ့ပါဘူး။ သူဟာ သာသနာေတာ္ရဲ႔ အႏွစ္သာရကုိ သိေတာ့ တစ္ပါးသူေတြလဲ
သိေအာင္ က်င့္သုံးနုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားအားထုတ္သြားတာေနာ္။ ဒါေတြဟာ သူ႔တစ္ပါးအက်ဳိး မိမိအက်ဳိးေတြကုိ ျမင္လို႔ ေက်ာင္းအမအႀကီးက ပညာရွိမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး လုပ္သြားလုိ႔
သာသနာ့ ရာဇ၀င္မွာ စံတင္သြားခဲ့တာပါ။ ဒါတင္မကေသးဘူး သူက ဒီလုိေလးၾကည့္လုိက္ေသးတယ္............"အတၱပရ က်ဳိးႏွစ္၀ကုိ၊ ျမင္ကပ႑ိ ပညာရွိရွင့္ ၊မသိသူမုိက္ ဟူထုိက္မခၽြတ္၊
မည္တုံလတ္၏၊" .... တဲ့ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးက သူတစ္ပါးအက်ဳိး၊ မိမိအက်ဳိးကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ႀကံစည္တတ္ ၊လုပ္တတ္ ကုိင္တတ္၊ ေျပာတတ္၊ ဆုိတတ္ တာဟာ ပညာရွိေတြရ႔ဲ
က်င့္သုံးနည္းေတြျဖစ္တယ္။...မမွန္ကန္တဲ့ အျမင္မၾကည္မႈေတြန႔ဲ ႀကံတယ္၊ လုပ္တယ္၊ ေျပာတယ္ ဆုိရင္ ပညာမဲ့ ေတြရဲ႔ က်င့္သုံးနည္းတဲ့ ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီး စဥ္းစားတာေနာ္။
ဒါတင္မကေသးဘူး ... "သူ႔ကုိ ခ်ီးေျမွာက္၊ ကုိယ့္ဂုဏ္ေျမာက္၏။ ယြင္းေဘာက္အလုိ၊ ၀န္မတုိႏွင့္၊ သူ႔ကုိ ဂုဏ္ႏွိမ့္၊ ကုိယ့္ဂုဏ္နိမ့္၏။" .......
မွန္ပါသည္ သူတစ္ပါးကုိ ခ်ီးေျမွာက္လုိေသာ အရာေတြအားလုံး အႀကံစည္ေတြအားလုံး၊ လုပ္ရပ္ေတြအားလုံး အေကာင္းအထည္ေဖာ္ၿပီး သ၀န္တုိတတ္တဲ့ စိတ္မဖက္ပဲ လုပ္ေနရင္
ကုိယ့္ဂုဏ္ တက္တယ္၊ သူတစ္ပါးကို အျမင္မမွန္တဲ့ ၾကည့္နည္းေတြနဲ႔ လုပ္ေနရင္ မိမိဂုဏ္မတက္ဘဲ ရွိၿပီးသားဂုဏ္ပါ ေလ်ာ့က်သြားတာ ဆုိၿပီး ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးက စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၿပီး
သာသာနာကုိ ဂုဏ္တက္ေအာင္ လုပ္နုိင္ခဲ့တယ္။၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီး၏ စံနမူနာကုိ လူသားတုိင္း က်င့္သုံးရင္ ဂုဏ္တက္စရာေတြပဲလုိေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကုိမင္းသူ လဲ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ
ဘယ္လုိပင္ရွိေနပါေစ" ဘယ္သူမျပဳ မိမိအမႈ" တဲ့ ကုိယ္လုပ္တဲ့ဟာ ကုိယ္ပဲ ရရွိမွာပါ။ ဒီလုိအျမင္နဲ႔ အေကာင္းျမင့္စိတ္နဲ႔ ျမင္ေပးလုိက္ရင္ သူတစ္ပါးတြက္ရာ မိမိတြက္ပါ ေကာင္းသြားပါလိမ့္မယ္ေနာ္။
ဒါ့အျပင္ ... အိမ္တစ္အိမ္မွာ မိသားစုတစ္စု ၾကည့္ၾကည့္ေလ။ ေကာင္းတဲ့သူက ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းတဲ့သူက မေကာင္းဘူး၊ မိသားစုတစ္ထဲေတာင္ ဒီလုိေတြရွိေနရင္ သာသနာတြင္းထဲမွာေရာ
တျခားဘယ္ေနရာမဆုိ ေကာင္းတဲ့ သူေတြရွိေနသလုိ မေကာင္းတဲ့သူေတြလဲ ရွိေနတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္ကုိေမြးရပါ့မယ္။
တခိ်န္က ျမန္မာျပည္မွာ ဒကာမတစ္ေယာက္က စာေရးသူကုိ လာေလ်ာက္ဘူးတယ္....
အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္က သာသနာကုိ ယုံၾကည္တဲ့ေနရာမွာ ေရႊက်င္သံဃာကုိသာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္တယ္ဘုရား...
ဆုိၿပီး ေျပာလုိက္ေတာ့ ..... စာေရးသူ ၾကားၾကားခ်င္းပဲ ေအာ္ လူဘ၀ ရလာတာ အမွန္တရားနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ မျမင္တတ္၊ မဆည္းကပ္တတ္ေသးပါလားဆုိပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီဒကာမကုိ စာေရးသူက ေျပာလုိက္တယ္။ ဒကာမႀကီး လူဘ၀ရလာတာ တကယ္ကံေကာင္းတယ္ေနာ္။ ဒီဘ၀ကုိ ဆက္ၿပီး ရဘုိ႔ဆုိတာ
အင္မတန္ခဲယဥ္တယ္။ ရလာေတာ့လဲ ျမတ္စြာဘုရားသာသနာနဲ႔ေတြ႔ဘုိ႔ပုိက္ခက္တယ္၊ ေတြ႔ျပန္ေတာ့လည္း တရားေတြ သံဃာေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ရဘုိ႔လည္း ပုိခက္တယ္။
ဒီလုိခက္ခဲတဲ့ ရရွိမႈေေတြကုိ ဒကာမႀကီး ရေနရပါလ်က္ မွန္ကန္ေသာ ယုံၾကည္မႈမရွိေသးပါလား ၀မ္းနညး္ပါတယ္ လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒကာမႀကီးက...........
ဘယ္လုိ ဘယ္လုိ ဘာလုိ႔လဲဘုရား ရွင္းျပပါအုံးဘုရား လုိ႔ စာေရးသူကုိ ေလ်ာက္ေတာ့ စာေရးသူလဲ အႀကဳိက္ေတြ႔သြားတာေပါ့၊ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ စာေရးသူက လမ္းမွားေနသူကို
လမ္းမွန္တည့္ေပးခ်င္တာ စာေရးသူရဲ႔ ၀ါသနာမို႔ပါပဲ။ ကဲဒါဆုိ ဒကာမႀကီး က်ီးအာသီးႏွင့္ ဒူးရင္းသီးကုိ သိလားလုိ႔ ေမးလုိက္တယ္၊ သိတာေပါ့ ဘုရား၊ ဒါဆုိ က်ီးအာသီးမွည့္ကုိ
ၾကည့္လုိက္စမ္းပါ၊ အျပင္ကေနၾကည့္ေတာ့ ေျပာင္၀င္ေနၿပီး လက္န႔ဲ ကုိင္ခ်င္စဖြယ္ မရွိဘူးလားဆုိေတာ့ ကုိင္စရာေကာင္းတယ္ဘုရား၊ ဟုတ္ၿပီး ေနာက္ၿပီး အတြင္းပုိင္းကုိ ခြဲၾကည့္လုိက္ရင္
ပုိးေလာက္ေတြျပည့္ေနလို႔ ကုိင္စရာ ယူခ်င္စရာေကာင္းေသးလားလုိ႔ ေမးလုိက္တယ္၊ အရွင္ဘုရားကလဲ ဒါကေတာ့ ဘယ္သူကကုိင္မွာလဲဘုရား ရွာရွာေဖြေဖြ ရြံစရာႀကီးေတြမုိ႔ပါ။
ဟုတ္ၿပီး ဒကာမႀကီး ဒီႏွစ္ခုကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ အျပင္ကေန သာမန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ရခ်င္စရာေနာ္ ။ အတြင္းကေန ညာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ ရင္ သာယာစရာ ရခ်င္စရာ မရွိဘူးေနာ္လုိ႔
ေျပာလုိက္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရားတဲ့......ဒါကုိ ဒီလုိေလးပဲ နားလည္ထားလုိက္အုံးေနာ္ ...........
ေနာက္ ဒူးရင္းသီးကုိလည္း ၾကည့္လုိက္အုံး...ဒူးရင္းသီးကုိအ ျပင္ကေနၾကည့္ၿပီး ကုိင္ခုိင္းလုိ႔ ဆူးေတြ အတက္ေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ကုိင္ခုိင္းၿပီး ယူသြားခုိင္းရင္
ကုိင္ၿပီး ယူသြားခ်င္ပါ့မလား လုိ႔ေမးေတာ့ ဆူးေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ကုိင္ၿပီး ယူမသြားခ်င္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ဘုရား..
ဒါဆုိ အတြင္းပုိင္းကုိ ၾကည့္လုိက္ပါအုံး အတြင္းပုိင္းခြဲၿပီး ၾကည့္လုိက္ အနံ႔အရသာအျပည့္နဲ႔ဆုိေတာ့ စားခ်င္သဖြယ္ မေကာင္းဘူးလားဆုိေတာ့ အရွင္ဘုရားကလဲ ေျပာရက္တယ္ ၊
ဒီေလာက္ အနံ႔အရသာနဲ႔ ဟာကုိ စာခ်င္စရာေကာင္းတာေပါ့ဘုရား တဲ့.....ဟုတ္တယ္ အစကေတာ့ ဒကာမႀကီးက က်ီးအာသီးက်ေတာ့ အျပင္ကၾကည့္ရင္ ရခ်င္စရာ အတြင္းၾကည့္ရင္ ရြံစရာလုိ႔ေျပာတယ္ေနာ္ ၊
ဒူးရင္းသီးၾကေတာ့လည္း အျပင္ကေနၾကည့္ရင္ ရခ်င္စရာမရွိဘူးလုိ႔ေျပာတယ္၊ အတြင္းပုိင္းက်ေတာ့ စားခ်င္စရာေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာျပန္ၿပီေနာ္။ ဒကာမႀကီး ခုလုိျမင္ေနတာက သာမန္မ်က္စိနဲၾကည့္ရင္
ရခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ဟာက မေကာင္းဘူးေနာ္၊ ရခ်င္စရာမေကာင္းတဲ့ဟာက ရခ်င္စရာေကာင္းေနတာေနာ္။ အဲဒါေတြဟာ အတြင္းက်က် ညာဏ္နဲ႔မၾကည့္တတ္ေသးလုိ႔ အဲလုိျဖစ္ေနတာေလ။
ညာဏ္နဲ႔ၾကည့္တတ္သြားရင္ အဲလုိမျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒီတုိင္းပဲ သာသနာကုိ ယုံၾကည္တဲ့ေနရာမွာလည္း မမွန္ကန္တဲ့ ခြဲျခားမႈေတြနဲ႔ယုံၾကည္ေနရင္ ဓမၼစစ္ ၊ဓမၼမွန္နဲ႔ယုံၾကည္ေနတာမဟုတ္ေသးဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတြတြက္ တရားေတြကုိ ခြဲျခားၿပီး မေဟာခဲ့ဘူး၊ တူတူ ဒီစည္းကမ္းေတြပဲက်င့္သုံးဘုိ႔ ေဟာၾကားခ့ဲတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သာသာနာကုိ ယုံၾကည္ဆည္းကပ္တဲ့အခါ ညာဏ္မပါဘဲ
ယုံၾကည္တာက စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္မႈမဟုတ္၊ ညာဏ္ကင္းၿပီး ယုံၾကည္တာျဖစ္တယ္။ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္မႈက ညာဏ္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး သံဃာေတြကုိ ခြဲျခားမႈမျပဳပဲ ယုံၾကည္တတ္တာက မွန္ကန္တဲ့
ယုံၾကည္မႈျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ စာေရးသူကုိ အရမ္းေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း ၊ လမ္းမွားတာကုိ အမွန္ျပင္ေပးတဲ့ အတြက္ ၀မ္းသာမဆုံးျဖစ္ၿပီး ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စာေရးသူေပ်ာ္ပါတယ္ ။
မွားေနတာကုိ ျပင္ေပးရလုိ႔ အတုိင္းထက္အလြန္၀မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။ ခု ကုိမင္းသူက ေမးေတာ့ လမ္းမွန္ကုိ ေျပာျပရတဲ့အတြက္ အလြန္တရာမွ အတုိင္းအထက္အလြန္ ၀မ္းသာပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္ ကုိမင္းသူရဲ႔ သံသယ ကုိ ယုံၾကည္မႈေလးမ်ဳိးနဲ႔ တုိင္းထြာၾကည့္ၿပီး ငါ ဘယ္လုိယံုၾကည္မႈမ်ဳိးနဲ႔ ယုံၾကည္ေနတာလဲ ျပန္စစ္ၾကည့္ၿပီး ဒီေဆာင္းပါးထဲက အတုိင္း က်င့္သုံးဖြယ္ရာေတြကုိ
နားလည္ေအာင္လုပ္ၿပီး အေကာင္းျမင္တတ္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း...........................
စာေပခ်စ္ခင္သူ မိတ္ေဆြေတြအားလုံးကုိ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးစၿပီး ေတြ႔ၾက၊စုံၾကသည့္အခါ စကားေျပာၾကည့္လုိက္လုိ႔
အေကာင္းအဆုိးေတြ သိလုိခ်င္ရင္ စကားေျပာနည္း ေလးမ်ဳိးကုိ ဘ၀တစ္သက္စာအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
၁။ သူတစ္ပါး မေကာင္းေၾကာင္း မေျပာပါနဲ႔
၂။ သူတစ္ပါးေကာင္းေၾကာင္းကုိသာ ေျပာပါ
၃။ မိမိေကာင္းေၾကာင္း မေျပာပါနဲ႔
၄။ မိမိမေကာင္းေၾကာင္းကုိ လုိအပ္လာရင္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာပါ.
ဒီေလးမ်ဳိးနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ စကားေတြေျပာလာရင္ ငါ့ဘ၀အတြက္ အေဖာ္ေကာင္းပဲလုိ႔ တစ္သက္စာ မွတ္ေစခ်င္ပါသည္။
ဓမၼပန္းကုိ ထာ၀ရ ဆင္ျမန္နုိင္ၾကပါေစ........ တကၠသုိလ္စာသင္သား..........
No comments:
Post a Comment